Felieton #9 - Blogerzy Milionerzy.

Swego czasu Dawid Tymiński, znany Wam pewnie bardziej jako Secondhand Dandy, zapytał mnie: "czy jest jakaś nowina z męskomodowych blogów, o której nie słyszałem?". Żartowaliśmy później, że całe dnie poświęcam na czytanie blogów. To było jeszcze zanim zaprezentowałem Wam Meandry, ale już w trakcie prac nad ich powstaniem. Wtedy faktycznie mnóstwo czasu spędzałem na blogach innych stylowych facetów (zupełnie jakbym teraz tego nie robił ;) ). Analizowałem jakie tematy poruszają, jaką kolorystykę ma ich szata graficzna, o czym już pisali, a o czym jeszcze nie? Przy okazji wyczytałem mnóstwo ciekawych anegdot, cennych stylowych porad i sporo teoretycznych informacji.

Zaczynając się interesować męską modą pochłonąłem bogate archiwum wpisów Wintydża, Szarmanta, a nieco później Macaroni Tomato również padł moim łupem. Poza moją "wielką trójką" regularnie czytałem wpisy wspomnianego Dawida, a także Łukasza Outdersena, Mikołaja Blueloafersa, Kuby Roskosza, Szymona, wtedy jeszcze ze Studenckiej Elegancji, Adriana/Bigwiga, Łukasza z Czasu Gentlemanów, Tomka Milera, czy zagranicznego The Sartorialist. W niedługim czasie do powyższej ekipy dołączył Jan Adamski, Albert z For Gentleman'a i Rafał "W dobrym stylu" oraz Mateusz "9 na Marszałkowskiej", a także przesympatyczny Marek Pincollar, Alan, czyli Arbiter Elegantiarum i Michał Pan Grono.

Można zatem powiedzieć, że czytałem, a właściwie czytam, prawie wszystkie polskie blogi o męskiej elegancji. Te mniejsze i te większe, mniej lub bardziej znane oraz mniej lub bardziej specjalistyczne. Pewnie kogoś pominąłem, a i nie wszystkich udało mi się do tej pory odwiedzić. Słyszałem ostatnio na przykład o ciekawym blogu The Sartorius, na który jeszcze nie zaglądałem.

Niemniej, zakładam, że mam spore rozeznanie w temacie, nie tylko ze względu na czas spędzony na czytaniu wpisów, czy ilość tychże (a liczone są już pewnie w tysiącach), ale również dlatego, że część powyższych autorów udało mi się poznać osobiście lub przynajmniej nawiązać kontakt via internet.

Po co ten przydługi wstęp? Chciałbym dziś poruszyć temat, który potrafi wzbudzić kontrowersje. Temat, który dotyczy mnie samego, więc pewnie nie będę w pełni obiektywny. Mianowicie zarabianie na blogach. Nakreśliłem Wam powyższe tło, byście mieli szerszy obraz sytuacji i wiedzieli, że nie piszę tylko ze swojej perspektywy.

Są różne metody prowadzenia blogów, a jeszcze inne sposoby zarabiania na nich. Od długich wpisów raz na jakiś czas, po częste i krótsze. Od wielkich kampanii reklamowych, po drobne lokowania produktu. Rzeczywistość jest taka, że blogosfera się komercjalizuje i trudno szukać blogerów, którzy są jakkolwiek rozpoznawalni, a nie zetknęli się z jakąś formą "zarabiania na blogu".

To, co samo w sobie nie wydaje się niczym złym, ostatnio na forum But w Butonierce wywiązała się dość gorąca dyskusja na temat zarabiania właśnie. Ile osób tyle opinii, a stanowiska różne, oj różne. A to, że blogerzy traktują tematy pobieżnie i naciągają czytelników, a to, że są nierzetelni lub że zgodnie z panującą modą wszędzie wciskają linki afiliacyjne. Z drugiej strony były też głosy o dobrych praktykach przy współpracach z markami, o przejrzystości działań marketingowych i polecaniu faktycznie sprawdzonych produktów. Jak to zwykle bywa, prawda jest mocno niejednoznaczna i jej ziarna skrywają się w argumentach jednej i drugiej strony.

To co mnie skłoniło do zabrania głosu, to fakt, że w pewnych kręgach blogerzy są odbierani negatywnie, jako typowi naciągacze. Napisać cokolwiek, napchać linków afiliacyjnych i wcisnąć ludziom, że reklamowany produkt to ósmy cud świata. Czasem faktycznie powstają tego typu wpisy. Z drugiej strony jest mnóstwo przykładów ciekawych współprac na linii bloger-marka, choćby akcje prowadzone przez Mr Vintage, transparentna polityka reklamowa All Tied Up, czy cieszące się ogromnym zainteresowaniem wpisy Dandyego o promocjach i wyprzedażach.

Na dobrej kampanii zyskuje i bloger i marka, więc działa tu proste prawo popytu i podaży. Skoro czytelnicy chętnie klikają w tego typu posty, to marki chętnie się angażują we współprace, widząc dodatnią konwersję zeń płynącą, a blogerzy na tym korzystają.
Jest to pole do nadużyć (wciskanie kiepskich produktów, bo sponsor wyłoży dużo kasy) i prowadzi do szybkiej komercjalizacji blogów (no bo trzeba zarobić), ale jednocześnie to całkiem normalny rynkowy mechanizm. Trzeba działać profesjonalnie by być rozważanym jako partner do współpracy oraz mieć zaplecze czytelników. Często pojawia się zarzut, że gaśnie w tym wszystkim pasja i staje się to tylko sposobem do zarabiania. Trudno się z nim częściowo nie zgodzić, ale wydaje mi się, że uogólnianie do niczego nie prowadzi.

Właśnie dlatego na początku wspomniałem o znajomościach wśród blogerskiego grona, by pokazać Wam pewne porównanie. Znam blogerów, którzy działają profesjonalnie - nie pracują zawodowo, czas poświęcają tylko na bloga, często w ramach własnej działalności. Realizują wiele współprac i prężenie publikują. Poruszają tzw. "chodliwe tematy" i są nastawieni na wzrost. Może się wydawać, że działają jedynie komercyjnie, tymczasem przy spotkaniu twarzą w twarz okazuje się, że dalej mają ogromną zajawkę na męską modę, po prostu uczynili z niej sposób na życie.
Znam również blogerów, którzy blogują "po godzinach" i nie jest to ich źródło utrzymania. Często poświęcają masę wolnego czasu na przygotowanie wpisów, zebranie wiedzy, zrobienie zdjęć itp. itd. Wkładają w to wiele serca i chwała im za to, dzięki temu możemy czytać świetne wpisy i dobrze przygotowane artykuły. Najczęściej realizują mniej współprac, ale jeśli już, są to projekty kreatywne, ciekawe, bo przykładają do nich wielką uwagę.

I jedni i drudzy to pasjonaci. Mniej lub bardziej skomercjalizowani, mniej rób bardziej nastawieni na zysk, czy mniej lub bardziej aktywni. Dzielą się i są tak samo różnorodni jak ich czytelnicy. Bo tak naprawdę to oni są kluczem do tego wszystkiego. Jeśli nie ich zainteresowanie, wpis sponsorowany nie wygeneruje "kliknięć" i marka nie będzie się angażować we współprace. Z kolei jeśli ktoś przesadzi z lokowaniem produktu, często to właśnie czytelnicy wytkną to w komentarzach i "zagłosują nogami", czyli pójdą czytać gdzie indziej.

A dlaczego tytuł blogerzy milionerzy? Bo często osoby z zewnątrz mają obraz blogera jako gościa, który dostaje za darmo gadżety, raz na jakiś czas cyknie parę zdjęć, pomądruje się w jednym czy drugim wpisie i zgarnia za to kokosy. Tymczasem rzeczywistość to najczęściej pisanie po nocach, żmudne zbieranie czytelników, mnóstwo godzin spędzonych na zdobywaniu informacji, a czasem potrzeba dołożenia do interesu (opłacenie miejsca do zdjęć, fotografa, hostingu itp.). Większość z wymienionych wyżej facetów nie pływa w wannie z dolarami, ani nie ma prywatnego jachtu. Wielu z nich pracuje na etacie, a piszę dla przyjemności. Nieliczni, którzy "żyją z blogowania", to Ci, którym udało się przebić. Mają swoje pięć minut i nie widzę nic złego w tym, że próbują je wykorzystać. Grunt, by robili to dobrze i ze smakiem. A na końcu dnia, czytelnik i tak zweryfikuje, a wyczuwając nierzetelność, pójdzie czytać gdzie indziej.

Uprzedzając argument, że przeciętny użytkownik może mieć trudności z rozróżnieniem tych rzetelnych od nierzetelnych, mamy w tej chwili tak wiele źródeł informacji (fora, książki, inne blogi, grupy na fb), ze poświęcenie chwili uwagi na weryfikację zdobytych wiadomości nie powinno być problemem i zdecydowanie warto to robić ;)

Jeśli czujecie, że to pora na dyskusję, sekcja komentarzy jest do Waszej dyspozycji. Chętnie poznam Wasze opinie, być może są skrajnie odmienne od moich :)

Meander

PS Jak odbieracie niewyjustowany tekst? Czyta się lepiej/gorzej/bez różnicy? Z tego co wiem jest lepiej responsywny, dlatego testuję na ile się to sprawdza w praktyce, dajcie znać!