Felieton #4 - Garderobiana świadomość.

Mam ostatnio co raz więcej przemyśleń dotyczących ubrań.  W pracy spotykam się z różnymi gustami, sylwetkami, czy potrzebami. A im dłużej to wszystko analizuję, tym bardziej utwierdzam się we wniosku, że żyję w trochę hermetycznym świecie. Serfując  po serwisach z inspirującymi zdjęciami, przeglądając dziesiątki, jeśli nie setki artykułów, a wreszcie obcując na co dzień z dobrze ubranymi facetami, odniosłem wrażenie, że tak to wygląda w szerszej skali. Prawda jest jednak zgoła inna. Jaka? Zapraszam do lektury najnowszego felietonu.

Przede wszystkim świadomość. Własnej figury, kolorystyki, a nawet upodobań. Jest chyba niższa niż mi się wydawało. Zresztą sam zaczynam pewne rzeczy dostrzegać dopiero teraz, gdy nabieram co raz więcej doświadczenia. Wcześniej wydawało mi się, że wszystko co kupuję dobrze na mnie leży i wygląda. Teraz z przerażeniem patrzę na niektóre zdjęcia, a szafę oczyściłem o prawie 1/3 (choć pewnie i więcej). Mężczyźni zaczynają zdobywać tę świadomość, ale jest to proces powolny, który jeszcze długo potrwa. W moim przypadku wciąż trwa.

Kilka przykładów, z osobistego doświadczenia. Na początek słynne „za wąskie i za krótkie spodnie”. Abstrahując zupełnie od sporu jaki się toczy wokół rurek i tego, czy są męskie, czy nie, w moim przypadku okazało się, że to po prostu krój nie dla mnie. Nie powinienem nosić szerokich spodni. Mam szczupłe nogi, więc węższe nogawki będą tu lepiej pasować. Okazało się jednak, że nie mogą być również zbyt wąskie! Nie tylko dlatego, że sprawia to wrażenie jakbym miał nogi jak patyki, ale również ze względu na moją anatomię. Kto by pomyślał, że będzie to miało znaczenia przy czymś tak powszednim jak spodnie. Tymczasem okazuje się, że każdy z nas ma nieco inaczej zbudowane nogi i to mocno rzutuje na fasony spodni jakie powinien nosić. W moim wypadku - kolano wypchnięte do przodu i mocno cofnięta łydka (dość duża w odniesieniu do ogólnych proporcji) – taki układ sprawia, że bardzo trudno mi uzyskać niezaburzoną linię nogawki. Kolano łamie ją w połowie, a przy wąskim dole, spodnie zatrzymują się na łydce. Z kolei krój comfort, w którym uniknąłbym opinania materiału, jest dla mnie zdecydowanie za szeroki. Ot paradoks ;) Naprawdę długo zajęło mi zrozumienie własnej sylwetki i odczarowanie „idealnych spodni”. Już wiem, że muszę do pewnego stopnia pogodzić się z wypchniętymi kolanami oraz zaburzoną linią, świadomie eksperymentując teraz z rozmiarami i krojami, aby znaleźć najlepszy dla siebie.

Źródło: pinguimo.com

Przykład numer dwa – szerokie klapy. Zawsze marzyły mi się marynarki z dużymi klapami, tzw. „skrzydłami”. Genialnie wyglądały na zdjęciach, robiąc na mnie ogromne wrażenie za każdym razem. Wiedziałem, że przy mojej szczupłej sylwetce, sprawdzą się również wąskie klapy, ale mimo to chciałem załapać się na  trend lansujący te szerokie. Optyczne poszerzenie barków, dodanie powagi i tego niepowtarzalnego stylu, tego oczekiwałem od szerokich peak lapels. Dopiero ostatnio miałem okazję przymierzyć kilka modeli marynarek o takiej budowie. Okazało się, że to, co dobrze wypada na zdjęciach, nie koniecznie do mnie pasuje. Szerokie klapy w większości przypadków zaburzały moje proporcje - bardzo szerokie barki, za wąska talia. Już się bałem, że wymarzone klapy nie są mi pisane. W końcu znalazłem model, który na mnie pasował, ale z całego tego przymierzania wyciągnąłem kolejną naukę – nie wszystko dobre, co dobrze wygląda na zdjęciach, szczególnie modelowych.

Właśnie ten moment skłonił mnie do głębszego zastanowienia się, jak to jest z tą moją (i nie tylko) sylwetką. Na co mogę sobie pozwolić, a co jest ryzykowne? Czy faktycznie jest tak, jak możemy wyczytać choćby w poradnikach dla kobiet, że pionowe prążki wyszczuplają, a poziome pasy poszerzają? Wniosek nasunął mi się nieco na przekór – nośmy to co nam się podoba. Ale świadomie. 

Bo właśnie ta świadomość, przywołana na początku, jest tutaj najważniejsza. Dzięki niej możemy dobrze dopasować swoje ubrania. Nie tylko zgodnie z gustem, ale również sylwetką, cerą, kolorem włosów, czy wzrostem i wagą. Dopiero wtedy może powstać prawdziwie spójna i harmonijna kompozycja. Oczywiście to trudna sztuka, a wiedza i wyczucie przychodzą z doświadczeniem. Tym bardziej zachęcam do poszukiwania swoich idealnych proporcji.

Z drugiej strony, nie oznacza to jednak, że musimy rezygnować z tych rzeczy, które z różnych względów nie do końca do nas pasują. Po prostu trzeba wtedy włożyć nieco więcej wysiłku w przemyślenie i dopasowanie ubioru tak, by jakoś zbalansować ten ryzykowny element. Nie myśleliście chyba, że zrezygnuję z szerokich klap w marynarkach? ;)

Jeśli dopiero pracujecie nad swoją garderobą i nie jesteście pewni tej świadomości, to nie krępujcie się zadawać pytań w mejlach lub komentarzach. Chętnie pomogę w miarę swoich skromnych możliwości, wiedzy i doświadczenia.

Przy okazji dzisiejszego wpisu, chciałbym Was zaprosić do śledzenia moich mediów społecznościowych. Pojawiają się tam zapowiedzi i przedpremierowe materiały z różnych realizacji, sesji, czy projektów. Na instagramie, snapchacie i facebooku znajdziecie mnie jako „meandryblog”

Meander